Eίναι δύσκολο αυτό που αντιμετωπίζουμε αυτές τις μέρες. Αισθανόμασταν ότι είναι κάτι μακρινό και ότι δεν πρόκειται να μας αγγίξει. Τα πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν όταν το πρόβλημα ήρθε στη γειτονική μας χώρα. Λέγαμε ότι ίσως έρθει και σε μας. Και ήρθε. Προφύλαξη καμία. Ευτυχώς το κράτος πήρε πολύ γρήγορα «μέτρα», που όμως προκάλεσαν μια μεγάλη αναστάτωση στη καθημερινή μας ζωή. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με τους φόβους μας. Ναι, αυτή είναι μια δύσκολη και αβέβαιη περίοδος. Και πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια όλοι αυτοί που κάνουν ό, τι μπορούν για να κρατήσουν τον εαυτό τους και τους άλλους ασφαλείς. Γνωρίζουμε ότι ο COVID-19 έχει σοβαρότερες επιπτώσεις σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, και σε άτομα με υποκείμενες ασθένειες. Ακόμα κι αν τα συμπτώματα δεν είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά για όλους αν δε λάβουμε “μέτρα” δε μπορούμε να προστατευτούμε.
Τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και πολλές από τις επιχειρήσεις θα μείνουν για ένα διάστημα κλειστές, ενώ άλλοι εργάζονται από το σπίτι. Από το διαδίκτυο λαμβάνουμε ενημερωτικά άρθρα. Αρθρα που έχουν γραφτεί αποκλειστικά για να μας δώσουν ιδέες για το τί μπορούμε να κάνουμε. Εκτιμώ κάθε προσέγγιση εστιασμένη σε λύση!
Διανύουμε μία περίοδο αβεβαιότητας για όλους και θα ήθελα να μιλήσουμε γι 'αυτό. Οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη αντιμετωπίζουν το ενδχόμενο να χάσουν την εργασία τους συνεπώς και το εισόδημά από το οποίο εξαρτώνται. Τα παιδιά που σπουδάζουν στο εξωτερικό επιστρέφουν στη χώρα τους. Το εκπαιδευτικό σύστημα συνεχίζεται με μαθήματα εξ αποστάσεως. Αυτό βέβαια είναι το “καλό” σενάριο και ας του δώσουμε τη βαρύτητα που του αξίζει. Υπάρχουν όμως και οι συνάνθρωποί μας που δεν έχουν τη δυνατότητα διαδικτιακού συστήματος (έτσι τα παιδιά τους δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα) ή το φαγητό τούς δινόταν στο σχολείο.
Γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει θεραπεία για την αβεβαιότητα. Την αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα και είναι από τους βασικότερους παράγοντες του stress. Όλη μας τη ζωή προσπαθούμε να μάθουμε πώς να τη διαχειριζόμαστε.
Ας δούμε τη ”διαφορετική” αυτή περίοδο τί μπορούμε να κάνουμε:
- ας δείξουμε περισσότερηκατανόηση μεταξύ μας. Κάθε άτομο έχει τη δική του σχέση με την αβεβαιότητα. Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε το άγχος, το τραύμα ή την ιστορία του καθενός. Ακόμα και αν θεωρούμε ότι τα γνωρίζουμε δεν ξέρουμε πώς “έχουν γράψει”στο συγκεκριμένο άτομο. Μπορεί να είναι ο λόγος και ο τρόπος της αντίδρασής του. Αυτό ισχύει και για τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας δικαιολογήσουμε τις φοβίες μας.
- η διαμονή μας στο σπίτι δεν πρέπει να μας απομονώσει. Μπορούμε να κρατάμε τις επαφές μας είτε μέσω τηλεφώνου είτε μέσω διαδικτύου.
- ας σκεφτούμε και ας μιλήσουμε για άλλα πράγματα! Ας ασχοληθούμε με τα ενδιαφέροντά μας, τα χόμπι και τις δημιουργικές μας αναζητήσεις. Αυτή η περίοδος μάς προσφέρει τη δυνατότητα να το κάνουμε. Είναι η ώρα να ξεκινήσουμε, να μελετήσουμε ή να δημιουργήσουμε αυτό που έχουμε τόσες φορές αναβάλει! Τί ήταν που θέλαμε να κάνουμε και δε βρίσκαμε χρόνο: Tί θέλαμε να μάθουμε; Πώς μπορούμε να επωφεληθούμε τώρα;
Βεβαίως και δεν θέλουμε να χάσουμε την επαφή ή να σταματήσουμε να δίνουμε προσοχή σε ότι συμβαίνει γύρω μας Οι ανησυχίες μας για τον αντίκτυπο που θα έχει η σημερινή κατάσταση στο μέλλον είναι πραγματικές. Φυσικά, θα υπάρξουν αλλαγές. Ας είμαστε δημιουργικοί και ας “κυλίσουμε” μαζί τους. Η ζωή θα συνεχιστεί και νέα πράγματα θα συμβούν. Ας συμβάλουμε σε αυτά.
Το χρόνιο άγχος καταστέλλει το ανοσοποιητικό μας σύστημα, την πέψη και την ψυχική μας υγεία. Είναι μία περίοδος που μας βοηθάει να φροντίσουμε τον εαυτό μας, να φροντίσουμε τις σκέψεις μας, να μάθουμε να αξιολογούμε τις πληροφορίες που μάς παρέχονται και να αξιοποιήσουμε την κρίση μας καταστέλλοντας την αβεβαιότητα!