Τα όσπρια είναι μέσα στις διατροφικές μας συνήθειες. Ήταν το πιάτο του "φτωχού". Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά τα συναντάμε σε εστιατόρια με "δημιουργική" κουζίνα και θεωρούνται σαν κάτι ιδιαίτερο π.χ σαλάτα φακής με καπνιστό χέλι κ.ο.κ. Τα θεωρούμε σα μία καλή τροφή και κάθε καλή νοικοκυρά παινεύεται ότι τα μαγειρεύει τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα.

Όταν μιλάμε για όσπρια συνήθως αναφερόμαστε στα φασόλια, τις φακές, τα ρεβύθια, τη φάβα. Το μυαλό μας δεν πάει στα μπιζέλια, τη σόγια και τα αράπικα φυστίκια που κι αυτά ανήκουν στην ίδια κατηγορία.

Τα οστά αποτελούνται από κύτταρα που φτιάχνουν τον οστίτη ιστό. Είναι αποθήκη αλάτων κυρίως φωσφορικού ασβεστίου, φωσφορικού μαγνησίου καθώς και ανθρακικού νατρίου και καλίου. Το άλλο συστατικό τους είναι το κολλαγόνο, μία ομάδα ινωδών πρωτεϊνών. Τα μεν άλατα καθιστούν τα κόκκαλα σκληρά και ανθεκτικά ενώ τα ινίδια κολλαγόνου τα κάνουν ελαστικά. Κάθε οστό καλύπτεται από μία μεμβράνη που βοηθά την ανάπτυξη και την επούλωσή του αν σπάσει. Στο εσωτερικό υπάρχουν κοιλότητες που περιέχουν τον ερυθρό μυελό. Ο ερυθρός μυελός είναι αυτός που παράγει τα κύτταρα του αίματος.

Τώρα που μπαίνει το καλοκαίρι ακούω πολλές φορές γύρω μου τη φράση " βρε παιδί μου ότι κι αν κάνω δε μπορώ να χάσω βάρος. Μάλλον θα έχει πρόβλημα ο μεταβολισμός μου ". Αυτή η φράση είναι που με κάνει σήμερα να ασχοληθώ με το συγκεκριμμένο θέμα, γιατί τα νέα είναι καλά. Μπορούμε να τον κάνουμε να λειτουργήσει καλύτερα.

Βασικό είναι να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο καθένας μας είναι εντελώς διαφορετικός. Έχει δηλ.τον δικό του βιοχημικό τύπο.

Κάνουμε εξετάσεις και βλέπουμε ότι η χοληστερόλη είναι ψηλή. Υποθέτουμε ότι έχουμε φάει πολλά λιπαρά. Σωστά;

Η χοληστερόλη είναι λιπίδιο που παράγεται στο συκώτι. Το 80% περίπου παράγεται ενδογενώς δηλαδή από τα δικά μας κύτταρα και το υπόλοιπο προέρχεται από τις τροφές. Έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η διατροφή μας επηρεάζει άμεσα μόνο σε ένα μικρό ποσοστό το επίπεδό της στο αίμα. Αυτό που την αυξάνει είναι η κατανάλωση απλών υδατανθράκων (ζάχαρη, άμυλα κ.α) γιατί αυξάνουν τη γλυκόζη του αίματος και ως εκ τούτου αυξάνεται η ινσουλίνη και τα τριγλυκερίδια.

Τα προβιοτικά είναι μη παθογόνοι μικροοργανισμοί που ανταγωνίζονται τους παθογόνους στο γαστρεντερικό σωλήνα. Εμποδίζουν την ανάπτυξη "κακών" βακτηρίων δημιουργώντας αντιμικροβιακές ουσίες. Μπορούν και επιβιώνουν κατά την διάβαση και παραμονή τους από το γαστρεντερικό σωλήνα διότι δεν επηρεάζονται από το όξινο περιβάλλον του στομάχου και από τη χολή.

Όσο μπαίνουμε στην Άνοιξη τόσο μεγαλώνει και η διάθεσή μας για σωματική άσκηση. Θέλουμε να αποκτήσουμε περισσότερη μυική μάζα και να νοιώσουμε ανάλαφροι. Η έντονη σωματική άσκηση είναι κι αυτή ένας στρεσογόνος παράγοντας για τον οργανισμό. Στρεσογόνοι παράγοντες θεωρούνται όλοι οι παράγοντες που μας δημιουργούν ανισορροπία. Γι αυτό το λόγο πρέπει μετά την άσκηση να αναπληρώσουμε τα θρεπτικά συστατικά και τα υγρά που χάσαμε.

Τα τελευταία χρόνια συζητάμε συχνά το θέμα της χοληστερόλης και πώς μπορούμε να μειώσουμε το επίπεδό της. Προ ημερών έτυχε να διαβάσω ένα άρθρο της Wall Street Journal που συνέδεε το stress με την αύξηση της LDL.

Πράγματι, ζούμε σε ένα περιβάλλον που κάθε μέρα καθένας από μας έρχεται αντιμέτωπος με διάφορους στρεσογόνους παράγοντες. Έχει γίνει δύσκολη η καθημερινότητά μας και γενικότερα ο πλανήτης βιώνει έντονα προβλήματα. Η άμεση πληροφόρηση των καταστάσεων μας πιέζει με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε έντονο stress. Πριν συζητήσουμε τη σπουδαιότητα της διαχείρισης του stress ας δούμε πώς συνδέεται με την αύξηση της LDL.

Κάθε νέα Χρονιά την καλωσορίζουμε πάντα με την ελπίδα να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Μετά από τόσα χρόνια αυτό άρχισε να με βάζει σε σκέψεις. Ο νέος Χρόνος είναι αυτός που θα κάνει την αλλαγή ή εμείς οι ίδιοι;

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι την αλλαγή θα την κάνουμε εμείς. Το να πετύχουμε τους στόχους μας και να δώσουμε περισσότερη αγάπη είναι πράγματα που πηγάζουν από την δική μας αυθεντικότητα. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ένα μικρό απόσπασμα του Ρ. Ντ. Λαινγκ: " Σκεφτόμαστε πολύ λιγότερο απ' όσα ξέρουμε.

Από τη μέρα που ερχόμαστε στη ζωή πρώτα η οικογένεια, και αργότερα το σχολείο μάς μαθαίνουν να είμαστε ανιδιοτελείς. Θεωρείται σπουδαία αρετή το να μη δίνουμε σημασία στα προσωπικά μας θέλω αλλά να φροντίζουμε και να κάνουμε χαρούμενους τους γύρω μας.

Οι γονείς μου υπήρξαν ανιδιοτελείς, δοτικοί και παραμέριζαν πολλές δικές τους επιθυμίες για να κάνουν "το σωστό". Παρ΄ όλα αυτά σήμερα που και οι δύο έχουν "μεγαλώσει πολύ" και τα περιθώρια της ζωής τους έχουν στενέψει βλέπω πολλές "ρωγμές" στη σχέση τους. Το άλλοτε "ευτυχισμένο" ζευγάρι παρουσιάζει πολλά κενά. Αυτό με βάζει σε σκέψεις και ψάχνω για απαντήσεις.

Καλώς ήρθε το 2015. Αυτό που μου αρέσει στο ξεκίνημα κάθε νέου χρόνου είναι τα όνειρα που κάνω. Κοιτάζω τα λαμπάκια, τα στολίδια και ονειρεύομαι. Αισθάνομαι σα να είμαι μέσα σε παραμύθι. Βλέπετε όσο κι αν τα χρόνια προστίθενται η ψυχή μας παραμένει φρέσκια και ονειρεύεται σα να μη την αγγίζει ο χρόνος. Όταν ονειρεύεσαι πάντα σου έρχονται σκηνές από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Πολλές φορές μάλιστα είναι και λίγο συγκεχυμένες. Μέσα στο συνολικό πλάνο μάς βλέπουμε υγιείς σε όλα τα επίπεδα (σωματικά, ψυχικά , νοητικά) για να μπορούμε να ζούμε και όχι απλά να επιβιώνουμε. Γιατί άλλο λοιπόν θα μπορούσα να σας μιλήσω σήμερα παρά για τα μιτοχόνδρια;